Hard gewerkt!

Ja, ik zal het zelf maar zeggen: ik heb hard gewerkt. De acht tasjes zijn klaar!

 

Yes, I may say: I have worked hard. I finished eight small shouderbags!

De frisse kleuren staan in schril contrast met de koude sneeuw, die buiten ligt.

 

The bright colours are the complete opposite of what I see outside: cold snow.

 

Regelmatig moest ik stroken leer schalmen (dunner maken) met een schalmmes. Als het leer dunner is, dan is het gemakkelijker om te vouwen. Dat is best een vermoeiend werkje voor mijn (reuma-)handen en -schouders. Het mag niet te dun worden, want dan krijg je gaten en als het te dik is, dan is het te stug.

Several times I had to make pieces of leather thinner. When the leather is thin, it can be folded easier. But it is difficult on my (rheumatic) hands and shouders. The leather has to have the right thickness.

 

Het zat niet mee. Mijn handen wilden niet zoals ik had bedacht. Dus verschillende stroken heb ik verprutst en opnieuw gemaakt. En tot overmaat van ramp schoot de rolsnijder uit en maakte met het vlijmscherpe mesje een flinke snee in mijn wijsvinger. Hierdoor voelde ik me pas echt zielig.

I had bad luck. My hands didn't do as I wanted them to do. I messed up several pieces and had to make new ones.
And then ... the cutter decided to aim at my first finger and make a deep wound in it. This made me really feel pitiful.

Mijn volgende project is maar weer vilten, denk ik.

 

My next project will be felting, I guess.